اول از همه می خوام بهت تبریک بگم بخاطر اینکه دو روزه یازدهم و دوازدهمین دندونت جونه زده خیلی خوشحالم در اومدن هر دندون نشونه اینه که داری بزرگ میشی آرومِ جونم.
چند روز پیش به طور اتفاقی یکی از معلم های دوران دبیرستانم رو تو خیابون دیدم تا منو دید گفت زلزله خانوم تویی؟ ( اخه تومدرسه خیلی شیطون بودم البته درسم هم خیلی خوب بود و همیشه جزو سه نفر برتر کلاس بودم) اما خوب شیطنت هم میکردم دیگه.. بعد از کلی سلام و علیک و یاداوری خاطرات بهم گفت تغییر کردی منم گفتم بالاخره ازدواج کردم و مادر شدم اینها خواه ناخواه کلی تغییر در زن ایجاد می کنه. باورش نمیشد که بچه دارم اخه تو باهام نبودی و پیش مادرجون بودی . عکست رو که تو کیف پولم بود رو بهش نشون دادم و بادیدنش گفت که شبیه منی. باخنده ازم پرسید مثل خودت شیطونه؟ گفتم نه معمولیه . خلاصه کلی حرف زدیم و از هم جدا شدیم.
فکرم مشغول شد و به زندگیمو و خودم فکر کردم به اینکه امروز سه سال تمامه که من یه همسر هستم و یک سال و دو و ماه و پنج روزه که مادرم و در تو حل شدم. به خودم افتخار می کنم که وجودم ارام بخش یه خونه ست. من چراغ این خونه م. فکر و حرفای من در تصمیم گیری های این خونه تاثیر داره. من تربیت کننده یک انسانم. من بین دو تا مرد این خونه یک یه دونم. من پرستار این خونه م. من آشپزم. من مدیرم. من یه زنم یه مادر کدوم مقام دنیا می تونه برتر از مقام من باشه؟
و می بالم به اینکه الان اینجام . روی زمین نشستم به پایه مبل تکیه دادم و دارم پسرم رو روی پاهام می خوابونم و منتظرم همسرم بیاد تا با هم شام بریم بیرون. چه لذتی بالاتر از این که وجودت برای دو نفر حیاتی باشه. بارلاها شکــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــر
