سلام نخودچی مامان،
هفته پیش من و تونشسته بودیم خونه کارامون رو کرده بودیم بازی هم کرده بودیم حوصلمون سر رفته بود که یه دفعه من یادم افتاد که همون کاری رو که یه ماهه من و بابایی تصمیم گرفتیم رو من الان انجام بدم اونم گرفتن عکس پرسنلی از شما بود، سریع لباس خوشگل پوشوندمت و رفتیم آتلیه نزدیک خونمون...
تو رو روی صندلی نشوندم و خانوم عکاس رفت عکس بگیره تو هیچ کاری نمی کردی فقط با دهن باز خیره شده بودی به دوربین. منم با خجالت گفتم دوربین دیده ها اما خوب اون دیجیتالیه و کوچیکه واسه همین زل زده به دوربین اینجا...
خانوم عکاسه گفت یا یه جور دهنش رو ببند یا یه کاری کن لبخند بزنه طفلی خوش رو کشت اما تو بهش رو ندادی و یه لبخند خشک و خالی هم نزدی تا اینکه با کلی زحمت و دالی بازی لبخند زدی حالا اگه این کارا رو تو خونه میکردم غش میرفتی از خنده اما اونجا جدیه جدی شده بودی.
خلاصه بعد از عکس 3در4، جو گیر شدم و گفتم چند تا عکس آتلیه ای هم ازت بگیرند و شب هم موقعی که رفتیم عکس پرسنلی رو بگیرم با یه لباس دیگه باز هم عکس انداختی. اونا آماده نشده اگه شد حتما اینجا میزارم.
اینم عکست:
***
خوب حالا دو سه تا از کارای این مدتت بگم که الان یادمه:
به تخمه می گی تمه خیلی هم دوست داری
دستت به پریز اشپزخونه رسیده و کشتی مارو از بس خاموش و روشن کردی
تو کارای خونه به مامان کمک می کنی مثلا جورابای شسته رو آویزون می کنی ، اسباب بازی هات رو بعضی مواقع جمع می کنی، تو جارو برقی کشیدن کمک می کنی، وقتی بهت می گم چیزی رو بیار اگه بدونی چی رو میگم می دویی برام میاریش.
لب تاب رو خودت برای مامان باز و روشن می کنی و تند تند اینتر رو میزنی.
***
نوشتم ( دوست دارم...
پرانتز رو نبستم بگذار این حقیقت تا ابد جریان بیابد..
